İyi ki Doğdun Oğlum

 

Benim güzel oğlum. İyi ki doğdun Sen doğunca ben anne oldum. Çok sevdim bu duyguyu. Ne anaçmışım ben? Sen doğunca fark ettim. Çok şey fark ettim sen doğunca. Bir insanın başka bir insan için her şeyden vazgeçebileceğini mesela. Benim uykum çok değerlidir ve beni uyandırmaya ailem, arkadaşlarım herkes çok korkar. Tek korkmayan sendin mesela:))) Ve tek sana kızamadım. Bir yudum yemek yedirebilmek için 40 takla atabileceğimi , yediğin zaman bu dünyadaki tüm sorumluluklarımı yerine getirmişim gibi hissedeceğimi, hasta olduğunda başka hiçbir şeyin öneminin kalmayacağını, senin mutluluğunun mutluluğum üzüntünün mutsuzluğum olacağını ve gözümde hiç bir zaman büyümeyeceğini fark ettim. 13 yaşını doldurdun artık genç statüsüne giriyorsun ama sana baktığımda kara-kırmızı ve yarısı açılmış bir ağızdan oluşan bir surat görüyorum. Ağzın açık çünkü çok ağlıyordun. Sanki bir şey istemişsin de vermemişiz gibi ciyak ciyak ağlayışın nasıl bir travma yaşatmışsa artık bende, hiç unutamıyorum.

 

Bir de her şeyi sorup bana "deymi anne(değil mi anne)?" diye onaylattığın bir dönem vardı. O dönemi unutamıyorum. Kardeşin olunca kıskançlık dönemini de, okula başladığında öğretmeninin verdiği ödevleri uçak yapıp camdan attığın dönemi de unutamıyorum. Hiç ödevim yok diyerek ödev yapmadığın için öğretmeninden aldığım "lütfen çocuğunuzla biraz ilgilenin" notunu da unutmuyorum.

Kardeşine hamile olduğumu sana söylediğimizde ve kimseye söyleme dediğimizde "tamam" diyerek gördüğümüz herkese "biliyor musunuz biz aslında 4 kişiyiz" dediğini de unutmuyorum.
2,5 - 3 yaşlarında bir gece senin yatağında seni uyutmak için yattığımda bana "beni uyutup onun yanına mı gideceksin" dediğini de unutmuyorum. "O" dediğinde babandı yani kıskanç kedim benim.
Yine 3 yaşlarında falan yağmur yağarken bana "anne Allah yukarıdan yağmur yağdırırken kendisi de ıslanıyor mu" diye sormanı da hiç unutamıyorum. 

Unutmadığım her şeyi gülümseyerek hatırlıyorum ama kızamıyorum bile sana. Çünkü doğduğunda yüzüne bakıp "bu dünyada herkes seni sevebilir ama anne sevgisi farklı” diye düşünmüştüm ve dünyadaki bütün kayın valideleri anlamıştım:)))) Oğullarını paylaşmak istememelerini anlamıştım. Çok utanıyorum ama ne yapayım "gelinim kim olursa olsun onu sevmeyeceğim heralde" diye düşündüğümü hatırlıyorum. Ama şimdi diyorum ki seni sevsin, sen onu sev başka bir şey istemem. Annem bana der ki"bakışınızdan anlıyorum ben sizin ne düşündüğünüzü" ben de sizin ne hissettiğinizi anlıyorum ve iyi hissetmeniz için de elimden ne gelirse yapmak istiyorum.

Seni seviyorum oğlum. Allah uzun , sağlıklı,mutlu,huzurlu bir ömür versin .