Bugün kızımla anne-kız günü yaptık. "Ne yapmak istersin? dediğimde sinemaya gitmek istedi. Bende seve seve kabul ettim, uzun zamandır sinemaya gitmemiştim iyi oldu." Filmi sen seç" dedim. Maymunlar Cehennemi Savaş filmini seçti. 

Ben Maymunlar Cehennemi filmleri serisini seviyorum. Hatta ilk filmi seyrettiğimde çocuktum ve çok korktuğumu hatırlıyorum. Günlerce etkisinden kurtulamamıştım. Ama yıllar boyunca hepsini seyrettim. Bu son film serinin en çok beğendiğim filmi diyebilirim. 

İlk filmde insanlar maymunların kölesiydiler. Son filmlerde de ilk filme kadar geçen süreci anlatıyorlar. Bana bu fimden daha çok ekmek yerler gibi geldi ama eşim sonuncu film olduğunu okumuş. Epey şekillendi aslında konu. 

Biraz spoiler içeren bir yazı olabilir. Seyretmeyi düşünenlere uyarım olsun:))) 

Bu filmde neredeyse insan ırkından nefret edecektim. Öyle bir işlemişler ki insanlar canavar, maymunlar ormanda yaşamaya devam etmek isteyen , barışçıl, duygusal canlılar. Yani haklı oldukları taraflar da çok tabi. Yani insanların acımasızlığı, hırsları konusunda . 

Filmin konusundan kısaca bahsetmem gerekirse, maymunlar ormanda mutlu mutlu yaşamakta iken salgından kurtulan insanlar onları yok etmeye geliyorlar. Koba isminde bir maymun vardı eski bölümlerde hatırlarsanız, insanlarla savaşı o başlatmıştı ama Ceasar onu öldürmüş, savaşı bitirmişti. Ancak insanlar Ceasar'ı bulup öldürmek istiyorlar. Bu arada herkesi öldüren virüs mutasyona uğruyor ve insanları konuşamaz hale getiriyor, ayrıca zekalarını düşürüyor, sanki bir hayvana dönüşüyorlar. Acımasız Albay ve askerlerinden oluşan bir grup asker Ceasar'ı bulup öldürmek için ormana geliyor. Ceasar'ın karısı ve oğlunu öldürdükten sonra Ceasar intikam yemini ediyor. Bir kaç arkadaşıyla birlikte Albayı öldürmek için yola çıkıyor.

Sonrasında yolculuk esnasında yanlarına bir kızda katılıyor. Filmde maymunlardan bazıları insanların tarafına geçiyor. Güçlü tarafta olurlarsa yaşamaya devam edeceklerini düşünüyorlar. Ama insanlar onlara "donkey" diyor ve ayak işlerini yaptırıyor. Sırtlarına "donkey" yazıyorlar ve onlara çok kötü davranıyorlar. Bu bölümlere çok üzüldüm. 

Film maymunlar cephesinden anlatılıyor ve film bittiğinde "biz insanlar o sonucu hak etmişiz beaaaa" diyorsunuz neredeyse. Yani maymunlar aslında barış içinde o ormanda yaşıyorlar ama insanlar onları öldürüyorlar. Eşime bunu söylediğimde onları öldürmemenin, barış içinde yaşamanın çok zor bir karar olduğunu söyledi ve bana "sen olsan ne yapardın?" dedi. Filmden yeni çıkmış , çok etkilenmiş olmama rağmen ve insanların kendilerini üstün ırk görüp tüm canlılara istediklerini yapma hakkını kendilerinde görmelerine çok kızmama rağmen "ormanda yaşamaya devam etmelerine izin vermek" konusunda cevap veremedim. Sonuçta zeki ve çok hızlı artan sayılarıyla ve fiziksel olarak güçlü olmalarıyla insanı ürküten bir güçler. Yani her an kontrolden çıkabileceklerini düşünüp kontrol altına almayı isterdim diye düşündüm. 

Filmi çok beğendim. Görsellik harika, çaba gösterilmiş, çok emek verilmiş. Konuda harika işlenmiş. Duygular harika hissettirilmiş. 

Sonuç olarak biz kızımla bu filmi çok beğendik ve tavsiye ederiz:)

Operatör Doktor Banu Çiftçi'yi İnstagramı aktif kullanıp bilmeyen yoktur herhalde? O bir instagram fenomeni. Kadın Doğum Uzmanı ve gönüllü doktorluk yaptığı için dünyanın bir çok yerinde çalışmış, halen de çalışıyor. Çok güzel, zarif ve güler yüzlü. Pozitif elektiriği ve samimiyeti paylaştığı fotoğraflardan bile hissediliyor. 

Bu sabah başka bir TED Konuşması ararken 31 Mayıs 2017 tarihli yukarıda paylaştığım konuşmasına rastladım. Vaktiniz olursa izleyin diyorum çünkü genelde hiç kimsenin bilmediği , hakkında annelerimizden, çevremizden öğrendiğimiz yarım yamalak, yalan yanlış bilgilerle dolaştığımız regl(adet olma), hamile kalma gibi konuları gayet basit ve şekillerle açıklamış, anlatmış. 

Toplumda ki kadın" korkusunu çok güzel anlatmış. Yüzyıllardır kadına karşı bu şiddetin, ezmeye çalışmanın kadının gücünden korkudan kaynaklandığını düşünmüşümdür. Banu Çiftçi'de "kadın" kelimesinin korku verdiğini söylüyor. Ayrıca kadın sünnet konusunu da anlatıyor. Dinlerken tüylerim diken diken oldu:(

Kadın meselesi benim meselem, senin de meselen. Hatta toplumun meselesi. Mesele olmaktan çıkması için çaba gösterelim.  Daha çok bilgilenelim ki çocuk doğması, insanlığın neslinin ilerlemesi için gerekli , biyolojik olarak mükemmel bir mekanizmadan utanmayalım. 

Bu çok zarif, tıp doktoru yani bilim insanı, ruhu da kendisi gibi güzel kadına ve onun gibi kadınlara kulak verelim. Rol modelimiz böyle güzel insanlar olsun. Kadınlar için daha güzel bir dünya olsun. Kadın iyi olursa zaten dünyayı daha iyi bir hale getirir:)))

Son zamanlarda çok sık rastlamaya başladım "Bullet Journal" kelimesine. Ne ki diye merak edip araştırma yaptığımda aslında genel bir tanımla ajanda olduğunu gördüm. Yani cep telefonlarımız, hatırlatıcı takvimlerimiz vb.... her şeyimiz var ama yinede defter tutmak daha fonksiyonel. Eski usül her zaman iyidir:) 

Bullet journal aslında noktalı defter demek. İnternet sitesi bile var ve internete "bullet journal" derseniz çok fazla örnek görebilirsiniz. Bu noktalı defteri istediğiniz gibi siz dolduruyorsunuz. İsterseniz yapılacaklar listesi yapın, isterseniz o gün başınızdan geçen güzel bir anınızı yazın isterseniz resim yapıp süsleyin. Yani özgürsünüz.

Ben ilk fırsatta yapmayı planlıyorum. İlla noktalı olması gerekmez sanırım, noktalı olması sadece resim falan yapacaksanız sizi sınırlamamaya yarar. 

Boş, tercihen noktalı, bir defter alıp planlamaya  başlıyorsunuz. Hani derler ya "söz uçar yazı kalır". Bu deftere yazdıklarınızda kalacak ve daha net görmenize olanak sağlayacak.

Hayal gücünüzle sınırlı sadece. Ben mesela her günün tarihini atıp o gün yapmayı planladıklarımı yazmayı ve günün sonunda hangilerini bitirdiğimiz görmek için kullanmayı düşünüyorum. Çünkü gün içerisinde dikkatimizi dağıtacak şeyler, beklenmedik olaylar oluyor. Yazdığımız zaman unutma ihtimalimiz azalıyor.

Okulda da yazarak çalışmayı severdim ben. Kesinlikle daha kalıcı bir yöntem. Hatta kopya hazırlarken öğrenip kopyaları kullanmaya ihtiyaç duymayan çok arkadaşım olmuştur:))) Yani yazmak iyidir:) Benden bir öneri olarak ta her güne olumlu bir cümle yazın bence. Ya da o gün öğrendiğiniz güzel bir sözü not edin. Sadece yapılacaklar listesi sıkıcı olur bence. Kenar süsü bile yapabilirsiniz, ilk okuldaki gibi. Kime ne ki? sizin defteriniz. 

Ayrıca canınızı sıkan olayları da yazdığınızda olaya dışardan bakma ihtimaliniz olur ve kendi hatalarınızı görürsünüz. Yazmak iyidir. Yazmak terapidir. Terapide önerilen yöntemlerden biri de kötü olayları, olumsuz duygularınızı yazın, sonra da yakın" yöntemidir. Yakın ve bir daha o konuda düşünmeyin. Bunun amacı aslında bilinç altımızla iletişim kurmaktır. Bilinç altımız sembollerle çalıştığı için sembolik olaylarla daha kolay öğrenir. Kağıdı yırtıp attığımızda "üzüldüm bitti" dediğimizde bunu bir eylemle desteklemiş oluruz ve biter:))) İşe yaramasının sebebi budur. 

Bullet journel'la daha organize olmak , yazıp yırtma yöntemiyle de daha huzurlu olmak mümkün:) Deneyin farkı fark edin:))))

İki önceki postta yazdığım Joy Mangano'nun hayatını konu alan filmi izledim dün akşam. Handan'ın yazının altına yaptığı yorumu okuyunca "izlemeliyim" dedim. Yaklaşık 2 saat süren bir film . Mücadelenin, kararlılığın, vazgeçmemenin anlatıldığı bir film.

Filmi izlerken ilk çuvallayışından sonra "ben burada pes etmiştim" dedim. Sonrasında defalarca çuvallamasına rağmen devam etmesini hayranlıkla izledim ve "eeee bu işler öyle kolay olmuyor" dedim.Kadın başarılı olmuş ama olana kadar ne zorluklar çekmiş, insanlar sözlerini tutmamış, yalan söylemiş, dolandırmışlar onu ama vazgeçmemiş işte. 

Filmde eşiyle boşanmış olmasına rağmen eşi evinin bodrum katında yaşamaya devam ediyor olması bana çok ilginç geldi. Eski eşi çok iyi dostu oluyor. Başarısız bir adam olmasına rağmen onu her zaman korumaya çalışıyor. "Çocuklarımın babası, dostum" diyor mesela. Bizde olsa diye düşündüm :) boşandıktan sonra dostkalmak, birbirini desteklemeye devam etmek mümkün olmazdı. Zaten filmi anlatan büyük anne "onlar Amerika'nın en iyi boşanmış çifti, boşansalar bile dostlukları hiç bitmedi, birbirlerine destek olmaya devam ettiler" diyor. Gerçek mi merak ettim. Çünkü filmin tanıtımında "çoğu gerçek, azı kurmaca" yazıyordu. 

Robert De Niro baba rolünde ve çok gıcık bir baba. Ama Joy herkesi idare ediyor. Babası annesini terk ettikten sonra yataktan çıkmayıp sürekli dizi izleyen annesiyle birlikte yaşıyor. İki çocuğu, eski eşi hep birlikte aynı evde yaşıyorlar. Hatta babası onları terk edip gittiği kadın tarafından yine Joy'un evine getiriliyor ve o da eski kocasıyla bodrum katta kalmasına izin veriyor.Bize göre ilginç ilişkiler vesselam:)))

Bradly Cooper'da filmde onu destekleyen yapımcı rolünde. Çocukken en iyi arkadaşı, eski eşi ve  satış kanalına çıkmasına yardım eden Bradley Cooper en iyi dostları. Babasının son sevgilisi de maddi yönden destekliyor, ya da yatırımcı oluyor demek daha doğru olur. Ama babası sevgilisinin yanında olup kızını yalnız bırakıyor . 

Her şeye rağmen Joy başarılı oluyor ve kendisi gibi mucitlere yardım ediyor. Film bu sahneyle bitiyor. İnsanlar ona gelip icatlarını anlatıyorlar. 

Aslında hepimizin bir şeyin daha iyi, daha kolay yapılmasını sağlamaya yönelik fikirleri var ama hiç birimiz bu fikirlerimizi hayata geçirmiyoruz. Birisi yaptığında da "bende düşünmüştüm yeminlen:))))" diyoruz. Ama buluşunuzun prototipini yapıp patentini almanız, daha sonra da üretecek ve satacak yerler aramanız gerekir. Genelde insanlar bunu yapmazlar. 

Eğer bir şeyler yapmak istiyorsanız , bir buluşunuz varsa, ya da bir hayal kırıklığına uğradıysanız bu filmi kesin izleyin derim. Motivasyonunuz ve azminizi arttırıcı etki yapar:)))

Allah rahmet eylesin. Şarkılarını çok severdim. Sosyal medyada onun vasiyeti olduğunu okuduğum yazıyı paylaşıyorum sizlerle.

HARUN  KOLÇAK VASİYETİ:

Bütün organlarımı bağışladığım için büyük ihtimalle öldüğümde beni size poşetle verecekler. O yüzden fazla kurcalamayın.

Cesedimi o poşetle toprağa gömüp üzerine bir ağaç dikilmesini istiyorum.Mezar taşı isim falan istemiyorum.

Ne cenazemde ne de sonrasında 3 üydü 7 siydi 40 ıydı gibi bahanelerle yemek falan vermeyin yok şunu çok severdi yok canı için yiyelim gibi saçmalıklarla karnınızı şişirmeye bahane aramayın. Siz etli pide yiyin diye ölmedim ben.Benim canım için yediğiniz her lokma boğazınızda kalır. Bilesiniz.

Öyle mevlit falan bahanesiyle hatim indirmeye arkamdan iyiliğim için dua falan etmeye kalkmayın, yaşarken yapmadığınız iyiliği ölünce yapmaya kalkmayın.Yemem.

İlla birilerine yemek vermek isterseniz sokak hayvanlarına verin.(bu en net isteğimdir.)

Benim malım kıymetlidir hiçbir eşyamı bir tanıdığa vermeyin.giysilerimi aş evine ya da sosyal hizmetlere verin. diğer eşyalarımı atın ya da yakın.Benden geriye hiçbişey kalmasın.

Beni tanıyanlar iyi bilir ki biraz fazlaca açık sözlüyümdür.

O yüzden gönlüm ister ki hepinizden önce öleyim. Sonraya kalıpta kimsenin ölüsüyle falan uğraşamam.

Arkamdan istediğiniz kadar atıp tutabilirsiniz artık.rahat olun. sizinlemi uğraşacam. ne güzel ölmüşüm.

Ve... evet. hayvanları insanlardan daha çok seviyorum

LÜTFEN DİKKATE ALINSIN...

İki ay kadar önce tesadüfen kanallar arasında gezerken rastladığım bu programı herkese şiddetle tavsiye ederim. Televizyonda böyle kaliteli programlar var mı? dedirten bir program. Emeği geçen herkesi kutluyorum ve teşekkür ediyorum buradan:)))

Kaçırdığım programları youtube'dan izliyorum fırsat buldukça. Alanında uzman kişileri davet ederek farklı açılardan olayları inceliyorlar. Bazen aynı fikirde olmasalar da çok saygılı bir şekilde tartışıyorlar. Deniz Bayramoğlu'nu da çok başarılı bulduğumu söylemeliyim. Her programına çalışarak çıktığını düşünüyorum. Mesela son zamanlarda konuşulacak konularla ilgili kitaplardan, filmlerden alıntılar ya da hikayeler anlatarak başlıyor programa ki bu benim çok hoşuma gidiyor. 

Yaklaşık 4 saat civarı sürüyor program ama nasıl geçtiğini anlamıyor insan. Sanki bir kaç kitap okumuş gibi bilgi sahibi olmuş hissediyorum kendimi. Zaten sosyal medya ve youtube çıktı zaten az olan okuma oranı iyice düştü. Bari kaliteli programlar izleyelim , değil mi ama?

Bazı programlarda siyasette konuşulmuş , izlemedim hiç. Benim ilgi alanım daha çok insan psikolojisi, sosyoloji falan olduğu için:)))) Yani konular farklı olabiliyor ama format aynı. Haftada 3 kez CNN Türk kanalından programı izleyebilirsiniz. İzleyin bence, pişman olmazsınız:)

Joy Mangano başarılı bir kadın girişimci.

Joy Mangano, onu zengin ve ünlü yapan buluşunu 1992 yılında yaptı. Hayatı, başrolünde Jeniffer Lawrens'in oynadığı " Joy" filmine konu oldu. Ucu püsküllü paspasların kirli suyunu , el değmeden akıtacak bir düzenek fikriyle milyoner oldu. 

Buluşunu ev hanımlarına yönelik alışveriş kanalı QVC'de kendisi tanıttı. Sempatik, neşeli ve samimi tavırlarıyla televizyon programının ilk yarım saatinde 18000 adet satış yaptı. Televizyon programında sık sık "bu satın alacağınız son mop" dedi. İzleyenler hemen sipariş verdiler.  Aslında kadınlar yıllardır bir çubuğa bağlanmış bezle yerleri siliyorlar ancak Joy'un buluşu sayesinde bu bezi elleriyle temizlemekten kurtular. Gerçekten önemli bir açığı yakalamış ve geliştirmiş oldu. 

Daha sonra Joy kadife kaplı askı tasarladı. Elbiselerin kayıp gitmesini engelleyen bir askıydı bu ve tasarladığı askıya "Huggable Hanger"(Kucaklanabilir Askı) adını verdi.

Buruşan elbiselerin daha askıdayken kırışıklığını gideren buharlı bir düzenek yaptı. Buna da "benim küçük buharlayıcım" ismini verdi. Daha sonra çubuk şeklinde oda kokuları tasarladı. 

Yaptığı her şeyin patentini alan Joy'un 100 patenti var ve "Gayet Zeki Tasarımlar" isimli şirketinden yılda 150 milyon dolar kazanıyor.

Joy 16 yaşında bir hayvan barınağında çalışırken hayvanların gece karanlığında fark edilebilmeleri için boyunlarına reflektörlü tasma fikrini geliştirmiş. Ancak bu fikrini bir şirket alıp hemen üretime geçmiş. Bu olay ona patentin ne kadar önemli olduğunu öğretmiş.

Sonrasında hayatı film olmuş, o da ortak yapımcı olmuş filme. Tasarım eğitimi almamış, işletme okumuş. Başarısız bir evlilikten sonra üç çocukla kalınca iş buluşu sayesinde milyoner olmuş.

Bazen hatta çoğunlukla başarılı girişimcilerin hayatındaki olumsuz olaylar onlara motivasyon oluyor. Başarılı olmaktan başka seçenekleri kalmıyor ve başarısız olsalar bile vazgeçme lüksleri olmadığından devam ediyorlar. 

Girişimci kadınların hikayelerini paylaşmayı seviyorum. Bize ilham veriyorlar. "O yapmış ben niye yapamayayım ki?" diye düşündürüyorlar. Aslında hepimizin bir çok konuda fikri var. Ama bu fikirleri hayata geçirmekte sorunumuz var. Vazgeçiyoruz, aman kim uğraşacak diyoruz. Ama kazananlar uğraşanlar. 

Eyyyy kadınlar üşenmeyin, ertelemeyin, vazgeçmeyin. Bakın "elin kadını" yapmış:)))) 

Adriana, bir müzik kutusu ve şiirle bana vuruldu

Bu konuda dedikodu yapmasam olmazdı:))) Metin HARA sevdiğim bir yazar. Kitaplarını okudum. Videolarını izledim hatta Ankara'da marka konferansında fotoğraf çektirmişliğimiz bile var:)))

Metin Hara Adriana Lima aşkını ilk duyduğumda inanamadım bende. Sonra "neden inanamadım ki?" diye düşündüm. Neden olmasın ki? Duyan bir sürü insan aynı tepkiyi gösteriyor galiba. Ahmet Hakan sosyal medyada bu aşkı duyup komik tepkiler gösteren erkeklerin paylaştıklarını yazmış. Aşağıda paylaşıyorum Ahmet Hakan'ın yazısını.

ADRİANA LİMA / METİN HARA AŞKINA ERKEKSİ KISKANÇLIK TEPKİLERİ

- “AMA bu hiç adil değil” diyerek... Ankara’dan İstanbul’a yürüyüşe geçeceklerini açıklayanlar var.

- Bütün işi gücü bırakıp... Yoga eğitmenliğine geçmek isteyenler var.

- Nefes teknikleri ve Şamanizm kurslarına şimdiden yazılanlar var.

- Metin Hara’nın “Aşkın İstilası” kitabına reddiye yazmaya hazırlananlar var.

- “Yok abi yok. Bu reklam aşkıdır. Kesin iş var. Başka türlüsü mümkün değil” diyerek kendilerini kandıranlar var.

Yakışmışlar bence:)))) 

Kim ne derse desin Metin Hara hakkında, nasıl eleştirirlerse eleştirsinler insanlar için iyi bir şeyler yapmaya çalışan insanları çok seviyorum. Bir çok insanın hayatına olumlu anlamda dokunmuş biri.  Kiminle sevgili olduğu da beni ilgilendirmez aslında. Mutluysa bize ne? Ama  erkeklerin bunu kabullenmeleri çok zor:)))) Çünkü konu Adriana Lima :)))