Eski iş yerime uzun zamandır gitmemiştim. Bir iş için gittiğimde arkadaşlarımı da ziyaret etme fırsatı buldum. Arkadaşlarımın çalıştığı birime bir kadın yönetici gelmiş ve sorumlu birim sorumlusu olmuş. Çalışma hayatında ki kadınlara "kadın yönetici ile çalışmak ister misiniz?" diye sorsanız büyük bir çoğunluğu "hayır" diyecektir. Çünkü kadınlar kaprislidir ve hemcinslerine çok ta anlayışlı davranmazlar. Bu benim düşüncem deil sadece. Neyse efendim konumuza dönecek olursak 2 kadın arkadaşım da sorumlu bayandan çok şikayetçiydiler. Birisi stresten antidepresan kullanmaya başladığını diğeri de sigaraya başladığını söyledi. Çünkü o kadar çok stres yaşıyorlarmış ki evde çocuklarına da yansıtıyorlarmış. Çok üzücü bir durum.
İkinci olarak kızımın arkadaşının doğum gününde tanıştığım bir bayanın yaşadığı olayı anlatmak istiyorum. Kızı özel bir okulda ilk okula başladığı yıl öğretmeni yeni evli, genç bir bayanmış. Genç öğretmen bir süre sonra hamile kalmış. Bunu duyan veliler(anneler) ayaklanmışlar ve okul idaresine baskı yapmaya başlamışlar. Nasıl çocuklarını bırakırmış öğretmen? Okul 4 yıl boyunca öğretmenlerinin değişmeyeceğine söz vermişmiş. Nasıl hamile kalırmış, sık izin alırmış bebeği olunca. Bunun gibi bir sürü sebep sıralamışlar ve okul idaresine yaptıkları baskı sonucunda okul sözleşmesini yenilememiş bu öğretmenin. Arkadaşım demiş ki "her kadının anne olma hakkı vardır, nasıl engelleyebiliriz ki biz bunu? kimin ne haddine" ama dinletememiş ve veliler ona da kızmışlar. Bu hikayeyi duyunca dehşete düştüm resmen. Ne kadar bencilce bir davranış. Kendi çocuklarının konforu için başka bir kadının anne olmasını engellemeye çalışmak. Kadının kadına yaptığı:((
Yine başka bir iş yerinde çalışırken , oğlum küçükken yaşadığım başka bir olay geldi aklıma. Oğlum çok hastalanmıştı ve onu doktora götürmek için 2 kere izin almak zorunda kalmıştım. 3. kez izin almamak için oğlum hasta olduğu halde onu bakıcıya bırakmak için arabayla yola çıktım ama yolda oğlum kusmaya başladı ve ben araba kullandığım için müdahale edemedim. Arabayı kenara çekip oğlumun yanına gittim ve ağlamaya başladım. İş yerini aradım ve bayan sorumludan izin almak istedim "Senin çocuğunda bir türlü iyileşmedi" dedi, izin verdi ama beni huzursuz ettikten sonra. Kendi çocukları da vardı , büyümüşlerdi ama o günleri ne çabuk unutmuştu.
Çevremize dikkatli baktığımızda bunun gibi bir sürü örnek görebiliyoruz maalesef. Hem cinslerimizi bu kadar kıskanmasak, hayatı birbirimize zorlaştırmadan barış içinde yaşayabilsek keşke. Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda ? Ne yapılmalı, nasıl yapılmalı?
