Oğlum şehir dışından tatile geldi , kızım da ona sarıldığımız her durumda araya girmeye çalışıyor. “Bana da sarılın”diyor😃 Sosyal medyada bir caps görmüş oğlum “anne kardeşime 100 tl verelim de bugün odasına erken gitsin” diye espiri yapıyor.

Bugün kızım dedi ki “yemi telefonuma kılıf bakıyorum eski  telefonum varken yeni telefonumun kılıfları çok güzeldi , çok çeşit vardı. Ama şimdi hiç yok” 😂

Geçen hafta kendi telefonuma kılıf almak İçin bir mağazaya girdiğimde benden önce gelen kadın satıcıya dedi ki “başkalarının telefon kılıfları çok güzel ben bulamıyorum bir türlü , buluyorum ama benimkiler hiç onlarınki kadar güzel olmuyor😩” biraz sesli gülmüş olabilirim bu sohbete kadın dönüp bana baktı . Yani bu iki hikayeden ne anladık , hep başkalarının sahip oldukları güzel , bizimkiler değil. Çünkü bizimkilere sahibiz diğerlerine sahip değiliz. Atasözü ne diyor ? “Komşunun tavuğa komşuya kaz görünür “ yani öyle hissediyorsanız üzülmeyin yalnız değilsiniz . İnsan doğası bu. 

Var olana odaklanmaya ne dersiniz? Hadi bugün nelere sahipsiniz? Hayatınızda neler var onları bir kaç dakika da olsa düşünün . Mesela kaybetmeden değerini bilemediğimiz sağlığımız için şükredelim , çok huysuz zamanlarımızda bile bizimle birlikte olan sevdiklerimize şükredelim, yiyeceklerimiz, kıyafetlerimiz için en ufak bir şey için şükredelim . Şükür enerjisinde olursak şükredecek daha çok şeyimiz olur. Hayatımda ………Var çok şükür mesela . 

Bir deneyin iyi hissetme garantili 🤩

  Bu sabah 11:30 civarında spor salonunda  pilates dersi vardı. Kahvaltı edip hazırlanıp aceleyle çıktım. Spor salonu evimize arabayla yaklaşık 15-20 dakika uzaklıkta. Arabadan indim aceleyle çantamı alıp spor çantamı almaya yeltendiğimde gördüm ki spor çantamı unutmuşum🥹 Arabaya geri döndüm ve kendi kendime güldüm. Biraz kızmak üzereydim ama dedim ki “eee ne olmuş yani , unuttum , unutmak istemsizdir , ne yapabilirim ki?”.

     Sonra aklıma üniversite de okurken yaşadığım bir unutma vakam geldi. Eskiden üniversite hastanelerine sevkle ve sağlık karnesiyle gidilirdi. Ben bir gece öncesi nöbet tuttuğum İçin eve gitmeden hastaneye gittim ve Sağluk karnem yanımda değildi. Hastaneye gittiğimde sağlık karnemi sorduklarında unuttuğumu söyledim. Beni evraklarını unutanlara geçici bir evrak veren  birime yönlendirdiler . Odaya girdiğimde görevli kadına sağlık karnemi  unuttuğumu söyledim. Kadın  yüzüme eleştirel bir bakışla ve sahte bir gülümsemeyle bakarak “neden unuttun canım?” dedi. O an neler söylediğimi tam hatırlamamakla birlikte kadının yüz ifadesini hiç unutmuyorum:))) En son saçları dimdik olmuş gözlerinden ateşler fırlatıyordu. Hatırladığım kadarıyla “burası evraklarını unutan insanların geldiği bir yer değil mi? Bu ne saçma soru? Siz her gelene bu soruyu mu soruyorsunuz? Mutlu mu oluyorsunuz ? Unutmak istemsiz bir eylemdir. Neden unuttun sorusunun mantıklı cevabı ne olabilir ki? Unuttuğum İçin unuttum. Sular kesikti ondan unuttum . Yardımcı olacak mısınız yoksa sorguya mı çekeceksiniz? vb…… “ bir sürü şey söyledim.          Zaten gece nöbetçi olduğum İçin uykusuzdum. Tahammülüm çok azdı. Bir de serde gençlik var delikanlılık. Şimdi olsa yine bu soruya anlam  veremesem de sert tepki vermez , o kadar çok şey söylemezdim diye düşünüyorum. 

Neyse bu da böyle bir anımdı 😂 aklıma geldi , siz siz olun “neden unuttun?” diye sormayın insanlara , benim gençlik halime denk gelebilirsiniz. Bu arada o kadıncağız bana yardımcı olmadı . Neyse ki odada bir adam daha vardı çalışan da o yardımcı oldu. Odaya benden sonra beraber geldiğim arkadaşım girmiş kadın hala söyleniyormuş . Çıkınca yanıma geldi “ne yaptın o kadına?” diye sordu . “Birazcık terslenmiş olabilirim ama eminim bundan sonra en azından bir süre kimseye “neden unuttun?” demeyecek” dedim.