Romantikleşmek Ve Değişim

Eskiden, yani daha gençken çalıştığım yeri,arkadaş çevremi, evimi , kullandığım şeyleri vb..... her şeyi çok çabuk değiştirir ve hemen de uyum sağlardım. Şimdilerde ise çok zorlanmaya başladım. Eşimin hediye aldığı, kullandığım markadan farklı marka telefona alışmam o kadar uzun sürdü ki anlatamam. Ne ara bu kadar muhafazakar oldum diye düşünüyorum.

Eşim bana her şeyle duygusal bağ kurduğumu , o yüzden ayrılmak istemediğimi , zor ayrıldığımı söylüyor. Ama insan olmak böyle bir şey değil mi? Bağ kurmak insan doğasının gereği, bağ kurmadan nasıl yaşanır ki?

Aklıma Sezen Aksu'nun "Ben bu yüzden hiç kimseden gidemem,gitmem, Unutamam acı tatlı ne varsa hazinemdir" şarkısı geliyor. Belki de kişiden kişiye ya da yaş aralığına göre değişiyordur bu durum. Ama etkileşimde bulunduğumuz her şeye biz bir şey katıyoruz, her şey de bize bir şeyler katıyor. Gençken daha az duygusal oluyoruz ve yaşlandıkça daha da romantikleşiyoruz:) sanki.

Oğlum büyüdü ve  boyu beni geçti , yurt dışında gezerken beni korumaya çalışma çabasını görünce "anneni korumaya mı çalışıyorsun?" dedim "evet ama o kadar romantikleştirmezsek olayı canım" dedi bana. Romantikleşmişim galiba gerçekten zamanla:)

Değişim  demek bilinmeyen demek,bilinmeyen demekte güvensizlik demektir. Yani bildiğin, kendini güvende hissettiğin konfor alanından çıkmak demek. Risk demek :) Yani bunun romantikleşmeyle ilgisi yok, sağlamcılıkla ilgisi var:)