Bir Babalar Günü'nün Ardından

Dün Babalar Günüydü malumunuz. Son yıllarda törenlerle kutlanmaya başlandı artık Babalar Günü de.  Kapitalist sistemin bunu kaçıracağını düşünmüyorduk zaten, öyle değil mi? Bir ailede anne hep ön plandadır ya, baba gizli kahramandır. Gizlidir onun desteği ama yukarıdaki sözde dediği gibi çok ta önemlidir aslında. Bir filozof erkeklere demiş ki; "mutlu çocuklar yetiştirmek istiyorsanız karınızı sevin".

Blogumu takip edenler bilir 4 yıl önce babamı kaybettim. Ve ancak o zaman anladım hayatımdaki yerinin büyüklüğünü. Ve onu kaybettiğimden beri babalar günü benim için ağlama ve eksikliğimi hissetme günü oldu. Ama çocuklarımın babası, sevgili eşime haksızlık etmemek için kutluyorum . 

Babamla öyle her gün konuşmazdık aslında. Annemle her gün konuşuruz . Farklı şehirlerde yaşıyorduk ve onları ziyarete gittiğimizde babam en sevdiğim yiyecekleri alır, "kızıma şunları aldım bak, sen çok seversin" derdi. Sonra da oturup iki lafı üst üste koymaz, biz otururken kanepede uyurdu:))) Yani sevgisini gösteriyordu ya işte. Yapması gerekenleri yapıyordu . O zaten hayatta hep yapması gereken şeyleri yaptı, fazlasıyla. Torunlarıyla çok oynardı, çocukken bizimle oynadığı gibi. Aslında ne kadar şanslı olduğumu şu anda dışarıdan hayatıma baktığımda anlıyorum. Biz ağladığımızda "sizin bir damla göz yaşınıza dünyayı yakarım" demesinin bende hissettirdiği güven duygusu şimdi bile içimi ısıtır. "Başınıza ne gelirse gelsin bana söyleyin, arkanızda dağ gibi babanız var " cümlesi, "ne yapmış olursan ol bana gel kızım , ne yapmış olursan ol sen benim kızımsın ve hep öyle olacaksın" cümlesi arkamda ne büyük bir destek hissettirmiş bana ve benim kötü bir şeyler yapmamı engellemiş aslında. Bugünkü cesaretimi, gücümü hep ona borçluyum. 

Güzel adamdı benim babam. Baba olacak adamdı. İyi ki benim babam olmuş. Ağlamadan bitiremedim gene yazıyı. Sana layık evlatlar olmaya ve senden öğrendiklerimizle evlatlar yetiştirmeye çalışıyoruz babacığım. 

Babalar Günün kutlu Olsun.