Keyif Anları

Yola çıkınca her sabah

Bulutlara selam ver,

Taşlara, kuşlara,

Atlara, otlara,

İnsanlara selam ver

Ne görürsen selam ver

Sonra çıkarıp cebinden aynanı

Bir selam da kendine ver.

Hatırın kalmasın el gün yanında

Bu dünyada sen de varsın!

Üleştir dostluğunu varlığa,

Bir kısmı senide sarsın

      

             Üstün DÖKMEN

Bu şiiri bilir misiniz? Ben çok severim. İnsanın kendine değer vermesi ve dünyayla barışık olmasını anlatır. Kendine değer vermek yada kendin için bir şeyler yapmak bizim toplumumuzda bencillik olarak algılanır biraz. Oysa ki kendi içinde mutlu olmayan insan çevresine mutluluk veremez ki. Kendini sevmeyen bir insanın başkalarına da sevgi göstermesi çok mümkün değildir. Ve asıl bencillik gereksiz fedakarlıktır. "Senin için saçımı süpürge ettim" dediğiniz insanlar(genellikle çocuklarımız, eşimiz) bir süre sonra "yapmasaydın senden bunu isteyen mi oldu?" diyecekler.  Çok acımasız görünüyor ama çok haklılar aslında. Kimse sizden kendinizden vazgeçmenizi istemiyor. Çünkü kendinden birileri için vazgeçen insan bir süre sonra bedel ister o vazgeçtiği insanlardan. Beklentileri de büyük olur ve genellikle karşılık göremezler. Suçluluk hissettirirler, sürekli sitem ederler. İnsanlar sitem edenleri sevmez fellik fellik kaçarlar suçlandıkları ortamdan. Şimdi bu güzel bir ilişki midir sizce?

 "Sende varsın bu dünyada" . Bu yüzden kendine zaman ayır. Korkma sen kontrol etmesen de döner dünya. Sen yönetmesen de , karışmasan da büyür çocukların. Hatta kendini gerçekleştirmiş mutlu bir anne daha mutlu eder onları. 

Genel yanılgımız çocuklarımız için her şeyi yapmaktır. Ama aslında asıl görevimiz onları hayata hazırlamaktır. Ebeveyn olarak yapmamız gereken en önemli şey kendi başının çaresine bakan çocuklar yetiştirmektir.

Mesela evde katlanması gereken çamaşırlar olduğunda eşime ve çocuklarıma "kim benimle çamaşır katlamacılık oynamak ister" diyorum. Oyun kelimesi özellikle çocuklarda sihirli bir etki yaratıyor. "Hadi herkes kendi çamaşırını bulup katlasın" diyorum sonra ve sıkıcı bir işi eğlenceli hale getiriyoruz. Böylece hem çocuklar kendi eşyalarının sorumluluğunu alıyor hemde birlikte zaman geçirmiş oluyoruz. 

Eveeet. Şimdi kimse için saçını süpürge etmen gerekmiyorsa ne yapacaksın?  Birazcık kendinle ilgilenebilirsin mesela, sor bakalım ne yapmak istiyormuş:))))

Ben üniversitede okurken aynı zamanda çalışıyordum. Nöbet tutarak çalıştığım günlerin ertesinde özellikle, hak ettiğimi düşündüğümden olsa gerek, sorardım kendime "Kadriye, güzelim bugün ne yapmak istersin, canın ne istiyor? Kurban olsun sana" Sonra düşünüp ne istersem onu yapardım. Bu beni acayip mutlu eden bir ritüeldi benim için. Rutin değildi, canım ne zaman isterse, ne zaman ihtiyaç duyarsam yapardım. Şimdi hemen her gün kendime böyle keyif anları yaratmaya çalışıyorum.

Çok tavsiye ederim. Kendinizi çok iyi hissediyorsunuz." Kendinin en iyi arkadaşı olmak" diye bir tanım vardır  ya , işte bu dünyada ki en önemli şey . Yalnız doğduk, yalnız öleceğiz. Kendimizin değerini bilelim derim ben, vakit çok uzun değil çünkü. 

 

Her gün kendinize "bugün kendin için ne yaptın? " diye sorun bakalım ne diyeceksiniz?