Yaklaşık
iki haftadır yorgun argın eve gelip direk mutfağa giriyorum her çalışan kadın
gibi. İş yerinde çalışmaktan çok büyük şehirdeki yol, trafik yoruyor insanı. Ya
da daha doğrusu stres yoruyor. Üzerinden tır geçmesi hissini bilmiyorum ama
stresli bir günün sonunda "üzerimden tır geçmiş gibi hissediyorum"
cümlesini çok kullanıyorum:))) Aslında korkunç bir cümleymiş, buraya yazınca
fark ettim inanır mısınız?(Kendime Not: Bir daha kullanılmayacak)Son zamanlarda
çalışma hayatımı çok sorgular oldum. Aslında özgür olmadığımı, hiç bir şeye
yeterince vakit ayıramadığımı çok düşünür oldum. Ne uğruna? Bu soruyu çok fazla
soruyorum artık kendime ve mesela alışveriş yaparken bir şey satın alacağım
zaman aklıma geliyor "bunu satın alabilmek için" Sonra "almasam
ne olur ki?" diyorum ve verecek bir cevap bulamıyorum. Yani almazsam
ölmem, çok ta şart değil. Tasarrufla ilgili bir kitapta "aldığınız şeyin
fiyatını onu alabilmek için kaç saat çalışmak zorunda olduğunuzla
karşılaştırın. Yani önce aldığınız parayı çalışma saatlerinize bölüp 1 saatte
ne kadar kazanıyorsunuz onu bulun. Sonra da almak istediğiniz şeyin fiyatını
saatlik ücretinizle karşılaştırın". Somutlaştırmak çok işe yarayan bir
yöntem. Çünkü harcama kararını duygularımızla veriyoruz ve bu kararı yine başka
bir duygu engeller. Mantıklı kararlar engelleyemez.
Aslında
bu yazının konusu tasarruf ya da harcamalarımızı nasıl engelleriz gibi bir şey
değildi ama çok yönlü düşününce konu dağılıyor. Benim uzun süredir etraflıca
düşündüğüm şeyleri paylaşıyorum. Kendi kendimize düşündüğümüzde ya da
birisi sorduğunda "Hayatınızda ki en değerli şey nedir?" hepimiz
"çocuklarım, ailem, annem,babam vb..." gibi cevaplar verir, öyle
değil mi? Kimse evim,arabam, takılarım demez diye düşünüyorum. Der mi?:)))))Neyse
büyük bir çoğunluğun sevdiklerim cevabını verdiğini varsayarak yazıma devam
edeyim. Ben de öyle diyorum . Ama mesela çocuklarımıza ne kadar zaman
ayırabiliyoruz. İşte bu yazıyı yazmakta ki amacım buy du. Hayatımızdaki en
değerli şeylerimizin farkında mıyız? Yeterince kıymetlerini biliyor muyuz?
O
yüzden blogta çocuklarla ilgili daha çok şey yazmaya karar verdim. Nasıl daha
kaliteli vakit geçirebiliriz? Sorumluluk duygularını, özgüvenlerini geliştirmek
için neler yapabiliriz? Ailemizde daha kaliteli iletişimi sağlamak için bize
düşen ne? İşte bunlar bizim konularımız. Çünkü biz kimiz? Kadınız . Yani
ya anneyiz, ya anne adayıyız, ya da annelik hormonu taşıyoruz. Atatürk'le
ilgili okuduğum kitaplardan birinde "Önce kadınları eğitmeliyiz, çünkü
kadınlar gelecek nesilleri yetiştirirler" gibi bir cümle okudum ve
kendisine bir kez daha hayran kaldım. Anne olarak, kadın olarak bu
sorumluluğumuzu yerine getirebildiğimiz bir gelecek dileğiyle görüşmek üzere
......
şu sıralar tam da işimi hayatımı sorguladığım bir dönemdeyim ve bu yazı resmen bana dış ses gibi oldu.. :)
YanıtlaSilçocuklarla ilgili bir şeyler yazmak çok iyi bir fikir, çocuğum yok ama mutlaka yeni bilgilere ihtiyacı olan anneler var burada..
ellerine sağlık
sevgiler:)
Teşekkürler Pınarcığım. Umarım faydası olur yazdıklarımın . Farklı bakış açısı olur en azından:))))
SilKadınlar eğitilirse toplumda bilinçli insanların sayısı her geçen gün artar. Çocuklarla ilgili mesleğimden dolayı bunu fazlasıyla yaşıyorum . Yaptığım anne eğitimlerinin geri dönüşleri çok güzel oluyor
YanıtlaSilÇocuklarla ilgili işlerde manevi tatmin çok güzel Tigris. Başarılarının devamın dilerim.
Silçok haklısın çocuklarla ilgili paylaşımlar yaparsan bendenizde zevkle okurum
YanıtlaSilSevgiler gizli yetenek.
Silkaleminize sağlık..süper bir paylaşım..kesinlikle herkesin aklından geçenleri yazmışsın..sevgiler..
YanıtlaSilÇoğu çalışan anne aynı durumda Figen güzel yorumun için teşekkürler
Silcemreler yüzündeeeeeeeeennnn
YanıtlaSilbahar yüzündennnnnnnnnnnnnnn
iyi bence böyle hissetmek...aynı kalıp rutine bağlayıp sorgulamamakktan k0 kat şahane.
Sevindim senin adına ve benzeri duyular sarmalında yuvarlanan kendim adına
Sevgiler adaş :-)
Yok aslında birbirimizden farkımız adaş
SilEğitime hazırız mirim ;)
YanıtlaSilŞaka bir yana senin bilgilendirmelerin şahane oluyor, detaylı inceliyorsun genelde konuyu...
Ve ummadığım anda farklı bir bakış açısı ediniyorum seni okurken...
Yalnız ben şu harcama kısmına takıldım... Eğer ben bunu yaparsam çok cimri olabilirim arkadaş :)))
Öğrenmeyeydim iyiydi ;)
Şimartiyorsun beni Şebo. Biraz Cimri olmanın zararı olmaz.
SilÇalışan ve 3 yaşında kızı olan bir anne olarak paylaşımlarını merakla bekliyorum:) Yaşadıklarım konusunda yalnız olmadığımıda görmek beni sevindirdi.Faydalı bir paylaşım canım kalemine sağlık..
YanıtlaSilYalnız değilsin tabi Elif. Güzel yorumun için teşekkürler
SilHemen saatimi hesapladım.. bazen ıvır zıvıra para verirken bunu düşüneceğim teşekkürler bu güzel farkındalık için
YanıtlaSilİse yararsa ne mutlu bana gelincika
SilÖyle güzel değinmişsiniz ki aldığımız bir şey için kim bilir ne kadar zaman harcayıp çalışıyoruz. Kendim adıma mutlu olduğum nokta sevdiğim işi yapıyorum :) Şuan evli ve çocuğum olmadığı için yorum yapmakta çekiniyorum eğer çocugum olsaydı illa ki ona daha az vakit harcağım için üzülürdüm
YanıtlaSilŞanslısın o zaman gözde sevdiği işi yapmak herkese nasip olmuyor
SilÇalışan anne olmak çok zor olmalı. Çevremdeki çalışan annelerin neler çektiğini gördükçe düzeni sorgulamadan edemiyorum.
YanıtlaSilHarika bir yere parmak basmışsın
YanıtlaSilçocuklarımıza ilgi göstermek çok önemli
zaten 15-16 yaşlarından sonra pek de bir arada olmak istemiyorlar
küçükken ne kadar onları sarmalarsak kardır :)))
Senin yazıların iyi geliyor canım. İyi ki tanımışım bloğunu ;) Ve enteresan olanı da şu ki aynı zamanlarda aynı düşünceleri yaşıyoruz...
YanıtlaSil