Kadriye Teyzem Doktor Değil Ama Doktorluk Biliyor

Bugün yeğenimin doğum günü. "Kardeşlerinizin yaptığı en güzel şey yeğenlerinizdir" diye bir söz okumuştum. Kesinlikle katılıyorum. Kız kardeşim ona doğum günü için bir video hazırladığını söyledi ve bizim de kısa bir videoyla katılmamızı istedi. Benim aklıma Nisan'ın bu cümlesi geldi hemen , onunla bütünleşmiş bir cümle benim için. "Kadriye Teyzem doktor değil ama doktorluk biliyor".

 2003 ocak ayında oğlum doğdu, anne oldum. Nisan ayında da Nisan doğdu, teyze oldum. Nisan'ı ilk gördüğümde "insan yeğenlerini de kendi çocuğu gibi sevebiliyormuş" diye düşünmüştüm. Nisan şimdi Amerika'da üniversite okuyor. Uzun zamandır görmüyorum, yılda bir kez falan görüyorumdur. Bazen kendi çocuklarım için de "acaba büyümeseler de gitmeseler mi?   " diye bencilce bir hisse kapılıyorum. Çocuklukları öyle masum öyle güzel ki.

Ben çalışma hayatıma bir devlet hastanesinde Laboratuvar Teknisyeni olarak başladım. Üniversite okuyordum, hem çalışıp hem de okudum. Sağlık personeli olduğum için ailede sağlık konularında bana danışırlardı. Nisan da bunu görmüş olacak ki (çocuklar çok iyi gözlemcidir) benim doktor olduğumu zannediyormuş. Sonra ona doktor olmadığımı açıkladık ama o illa doktorluk diplomam olması gerekmediğine karar verdi ve herkese "Kadriye Teyzem doktor değil ama doktorluk biliyor" dedi. Çünkü çocuklar için diploma, statüler gibi şeyler önemli değil. Bazen "çocuk aklı" der küçümseriz ama galiba onlar bizden daha akıllı:) Gözlemledikleri şeylere bir açıklama getiriyorlar.

Annesi ilaç içmek istemediği zaman "Kadriye Teyzen söyledi içersen iyileşecekmişsin" dediğinde ikna oluyormuş mesela. 

Ne istediğini bilen , akıllı bir çocuktu. Hedefleri vardı ve çok şükür gerçekleştiriyor hedeflerini. Yolları bahtları açık olsun tüm çocuklarımızın.

Ben hep uzaktaydım ailemden ama çok yakın ilişkilerimiz var. Ait olmak , ait hissetmek kök aileden başlıyor. İlk yaşadığın yer, hayatı öğrendiğin yer ailen. 

Özel günlerde duygusallaşıyorum, mesela çocuklarımın ilk doğdukları an'a gidiyorum. Oğlumu ilk gördüğüm an, kızımı ilk gördüğüm an. İnsanın hayatı boyunca unutmayacağı o an'lar. Hayat an'lardan oluşuyor. Hatırladığımız, hiç unutamadığımız tüm anlar da yoğun duygular vardır. Duygularımız hayatı anlamlı kılar. Öyle değil mi?