Günaydınlar
Sabah Gülse Birsel'in altta paylaştığım yazısını okudum. Burada paylaşmadan geçemedim. Sanki bir süredir düşündüklerimi bu yazıda toparlamış. "Bir çocuğa yapılacak en büyük kötülük tüm isteklerini o daha istemeden ona sunmak, hayalsiz bulmaktır" Sanırım bugün yaşadığımız bu. Ünlü filozof(!) annemin bu konuda da söyleyecek bir cümlesi var tabi ki "Arpası fazla gelmiş bunların" :) 

"Hep söylüyorum, biz çocukken midemiz bulanınca ekmek yedirirlerdi, grip “Yatınca geçer”di, başın ağrıyorsa “Çocukların başı ağrımaz” denirdi, uykun kaçıyorsa “Oyuncaklarını düşün, güzel rüyalar görürsün” şeklinde konu halledilirdi!
Okuma yazmayı öğrenemiyorsan ya, “Tembel”din ya “Yavaştan, sağlam sağlam öğreniyor”dun! Hüzünlü bir çocuksan “Yazar olacak herhalde” derlerdi, yerinde duramıyorsan, etrafa saldırıyorsan bir tane çakarlardı, susup otururdun.
Kanaatimce pedagojinin zirve yaptığı yıllardı o yıllar.
Çünkü sonra sonra, koşup oynadıktan sonra öksüren çocuk ‘astım başlangıcı’, okuma yazmayı zor söküyorsa ‘disleksik’, hüzünlüyse ‘depresif’, aşırı hareketliyse ‘hiperaktif’ diye nitelendirilmeye başlandı ve o sinameki yetiştirilen tipsizler şimdi büyüdüler!
O kadar ilgi alaka sonrası ola ola ne oldular?
Emo!
Emo ne?
Hani beş-altı yıldır etrafta saçlarını gözlerinin tekini kapatacak şekilde öne öne tarayan, miskin görünüşlü, asık suratlı, beti benzi atmış, sıska, dar pantolonlu, converse’li, siyah ojeli ergenler var ya…
Taksim’de kaldırımlarda filan oturuyorlar.
Aha onlar Emo!
Emo kelimesinin emotional’dan (hissi) geldiği, bu yavruların pek bunalımlı pek güvensiz ve duygusal olduğu, topluma uyum sağlayamadıkları için böyle takıldıkları söyleniyor. Bizim zamanımızda punk vardı ya, onun gibi bir akım, ama bir halta yaramayanı!
HERKESİN KEYFİNİ KAÇIRDIM
Ay kıyamaam!
Zamanında, kendi ergen yıllarımda bu akım daha dünyada yokken 10 gün emo takılmışlığım vardır! Kafam neye bozuktu hatırlamıyorum ama o 10 gün, üstelik de yaz tatilinde, evin o köşesinden bu köşesine oflaya poflaya nemli gözlerle dolaştım.
Saçımı taramadım, denize gitmedim, sohbetlere katılmadım, tebessüm bile etmedim. Akşamları karabasan gibi yemek masasına çöküp herkesin keyfini kaçırdım. Bir akşamüstü, balkonda otururken annem “Ne bu surat her gün, senin derdin ne kızım aaa…” şeklinde pedagojik bir açılım yaptı.
“Sıkılıyorum… Hayat çok anlamsız” cevabımın üzerinden sanırım birkaç saniye geçmişti ki, acı ve can havliyle bir metre havaya sıçradım. Annem, her Türk annesinin uzmanı olduğu ‘mıncırma’ hamlesini oldukça sert ve uyarısız gerçekleştirmiş ti.
Mıncırma, malumunuz evlat artık poposuna terlikle vurulmayacak kadar büyüdüyse, ancak tekdir ile de uslanmıyor ve hakkı kötekse kullanılan, konu komşu, bitişik ev duyar ihtimaline karşı avaz avaz bağırmak yerine geçen bir terbiye şeklidir. Tercihen bel veya bacak bölgesinden bir alan seçilir, elle kavranır ve et, 180 derece çevrilir!Hemen ardından, daha acım ve şaşkınlığım hüküm sürerken, annem kısık sesle,yüzünü yüzüme yaklaştırarak
“Alırım ayağımın altına” diye başladı ve
“Karnın tok sırtın pek! Aklını başına topla! Sıkılıyorsanda git bakkala evin alışverişini yap, sonra da gel yemek kitabından bir kurabiye pişir, akşam misafir var, hadi yallah…” şeklinde bitirdi!
NE DERDİM KALDI NE DE TASAM
Malumunuz eti mıncırılan ergen olay yerinde fazla kalamaz, mıncırandan tırstığı için kendisine yalakalık yapar, arzu ettiği aktiviteleri gerçekleştirir.
Mıncıran mutlu, mıncırılansa artık efendi bir insandır! Aynen öyle oldu. Mıncırma sonrası ne derdim kaldı ne tasam! Emo’luğum o gün bitti, bu yaşa kadar da hep mutlu mesut, uyumlu, üretken biri olarak yaşadım. Şimdinin sokakta bira içen, gelen geçenden ihtiyacı var diye değil, hayat tarzı sandığı için para dilenen, dünyanın bütün derdi sırtındaymış gibi davranıp, bunalım takılıp bir işin ucundan tutmayan emo’larının başında, bizim zamanımızın anne babaları olacaktı ki. Ohoo…
Muma dönerdi hepsi! Bir kere her şeyden önce bütün o yüzü gözü saçla kaplı eşek herifler ibir eşek tıraşına götürürlerdi, kesin!
Ülkenin gençlerine bak.
Tarikat yurtlarında yetiştirilen çocuklar, polise atsın diye eline taş verilenler, bir de emo’lar!
Gelecekten çok umutluyum çok."
Gülse BİRSEL

12 yorum:

  1. Ben de çok beğenmiştim bu yazıyı :-)

    Sen benim en son yazımı okudun mu? Ceza vericem bak takip etmediğin için haberin olsun:-)

    YanıtlaSil
  2. süperrr bir yazı ne de doğru
    tatminsiz bu çocuklar
    mutsuz olmaları da çok normal değil mi zaten
    valla biz ergen bile olamadık öyle değil mi
    ana babalar çocuk yetiştirme eğitimi almalı
    aşırı özgürlük iyi ana babalık değil
    öncelikle de bunu bilmeliler değil mi ama
    öpücükler sana güzel kadın

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Benim de projelerimden biridir anne-baba okulu. Mezun olamayanların çocuk yapmasına izin verilmemeli:) sevgiler maviannem.

      Sil
  3. ben bu yazıyı ilk okuduğumda bayılacaktım gülmekten o mıncırma kısmına hakikaten de benim de çocukluğumda mıncırma olmasa da annemim bir bakışı yeterdi attığım tripten çıkmam için şimdi yap da görelim hadi :-))))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Roller değişti audrey şimdi biz gözlerine bakıyoruz kızmasınlar diye.

      Sil
  4. Çok güzel kaleme alınmış bir yazı...evet haklı. Yarım akıllı bu nesil sevgiler :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Anne-babalar daha suçlu bu konuda bence Sertaç.

      Sil
  5. Çocuklara daha bir şeyi istemeden sahip olmayı öğretiyoruz. O zaman da hiçbir şeyden mutlu olmayan bencil bireyler yetişiyor. Ben de ergenlik nedir bilmeden büyüdüm. Şimdi küçük oğlum "ben ergenim" diyerek tafra yapıyor, ortalıkta kasım kasım kasılarak dolaşıyor. . Ne güzel bir yazı yazmış Gülse Birsel. Kalemine sağlık, senin de yüreğine sağlık bu yazıyı bizimle paylaştığın için... Sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler Nermin güzel sözlerin için, güzel insanlar güzel şeyler söyler:) Ergenlik sanki her şeyi yapabilme hakkı veriyormuş gibi bir hava estiriyorlar son dönemde. Medyanın işi hep bunlar:)

      Sil
  6. Maalesef günümüz gençliği içi boş kutu gibi. Gülse Birsel de bunu çok yalın bir dille ne de güzel anlatmış

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne olacak bu gençlik. Onlar bizim geleceğimiz.

      Sil

Blogger tarafından desteklenmektedir.