Alışveriş Çılgınlığı - Efsane Cuma'nın Ardından

  

  Bu sabah işe gelip bilgisayarımı açtığımda Başak Kablan'ın yeni videosunun bildirisini gördüm ve hemen açtım. Daha öncede bahsetmiştim onu çok seviyorum. Tarzını, seçtiği konuları ve dolu dolu şeyler anlattığı için bir şeyler öğrenmeyi seviyorum. Bugün izlediğim videosunda bir hikaye anlattı . Kapitalizmi en iyi anlatan hikaye dedi hikayeye başlarken . Hikaye şöyle; "Biz izci kampında izci kampının oymak beyi izci çocuklardan birini yanına çağırır ve der ki :" Ray bugün iyi bir şey olarak ne yaptın?" Ray de; "Hanry , Walter ve ben yaşlı bir teyzenin karşıdan karşıya geçmesine yardım ettik" . "Çok güzel, fakat neden bunu 3 kişi yaptınız ki?" Ray ; "çünkü yaşlı teyze karşıdan karşıya geçmek istemiyordu".   Kapitalist sistem tam olarak bunu yapar, senden izin almadan, sana sormadan seni karşıdan karşıya geçirir. Ve sen geçtikten sonra ne olduğunu fark edersin. Aynı şekilde alışveriş yapıp yapıp eve gelip "ben bunları niye aldım" dediğin gibi:)" .

 Hikayeye ve kapitalist sistemle bağlantı kurmasına bayıldım. Aklıma geçen hafta ki "efsane cuma" geldi. Hemen hemen herkes o gün bir şeyler aldı. İnsanların çok mu ihtiyacı vardı ki? Sanmıyorum. "Herkes alışveriş yapıyor, bu kadar insan yanılıyor olamaz, gerçekten de çok indirim var" düşüncesi insanları çok etkiledi bence. Mesela ben AVM'ye gittiğimde aslında fiyatların aynı olduğunu , abartılı bir indirim olmadığını gördüm ve bir şey almadım. Bir arkadaşım bir hafta önce 65 liraya aldığı pantolonun efsane cuma da fiyatının 150 liraya çıkartılıp sanki indirim yapılmış gibi 90 liraya satıldığını fark ettiğini söyledi. Başka bir yerde de elektronikte aynı şeyin yapıldığını okudum. Ve insanlar çıldırmış gibi alışveriş yaptılar. Bazı markalarda indirim vardı kesinlikle ama efsane olacak bir şey yoktu ortada. 

Aslında artık fark etmeliyiz bu algı oyunlarını. Herkesin bizim paramızın peşinde olduğunu. Kazanmak için sabahın erken saatlerinde kalkıp yollara düştüğümüz, trafikle cebelleşip strese girerek işe ulaştıktan sonra bir sürü iş ve insanla uğraşmak zorunda kaldığımız parayı bizden almak için tüm bunlar. Çocuğumuzdan , sevdiklerimizden hatta kendimizden zaman çalan, hasta bile olsak gitmek zorunda olduğumuz işlerimiz sayesinde kazandığımız para.

  Böyle düşününce insanın cimrileşesi geliyor değil mi? Cimrilik değil bu kesinlikle aslında emeğimizin, yaptığımız fedakarlıkların değerini bilmek. Bir süredir para harcamaktan hoşlanmamaya başladım. Cimri oldum yani:)) Ah keşke biraz olabilsem. Ama eskiye oranla para harcarken gerçekten de daha tutumluyum ve düşünüyorum gerçekten ihtiyacım var mı diye. Ve aslında dolaplarımız kıyafet ve ayakkabıyla, ıvır zıvır bir sürü şeyle dolu. İhtiyacımız olan çok az şey var. 

Alışveriş yapma hastalığı psikolojik bir sorun aslında. Neyin yerini doldurmak için alışveriş yaptığımızı kendimize sormamız gerek. 

Sonuç olarak ben diyorum ki; para kazanmak kolay değil ama harcamak çok kolay. Lütfen harcama yaparken o parayı kazanmak için ödediğiniz bedelleri düşünün. Gereksiz bir şey almayın. Hani bir reklam vardı, kadın bahçe makası satın almak için alışveriş sepetine koyarken kocası "hanım bizim bahçemiz yok ki" diyordu ya. Onun gibi yapmayın. Benden söylemesi.

Başak Kablanı'ın bahsettiğim videosunu izlemek isterseniz linki:https://www.youtube.com/watch?v=npiwznk1YLo&feature=push-sd&attr_tag=blMhxjswOHiaK4kJ%3A6