Çocuğunuza Oyuncak Alırken


Merhabalar
Bu yazıyı görünce sizinle paylaşmak istedim. Yaşadıklarımdan öğrendiklerimi sizlerle paylaşayım dedim bu yazı vesilesiyle. Şimdi "çalışan annenin suçluluk duygusu" diye bir duygu var ki bunu yaşamayan yoktur bence. Az ya da çok farkında olarak ve ya olmayarak yaşar her çalışan anne. Bu suçluluk duygusunu yenmenin yolunun çocuğun her istediğini yapmak, her istediğini almak, hiç hayır dememek  olmadığını kabul etmeliyiz önce. Çünkü her istediğini alarak, hiç hayır demeyerek çocuğa iyilik değil kötülük yaparız. Tatminsiz mutsuz çocuklar yetiştiririz. Alma gücümüz olsa bile almayarak , çocuğu istediği şeye sahip olmak için bekleme, sabretme gibi duyguları öğretiriz. Hatta ben hak etme duygusunu da öğrenmesi gerektiği kanaatindeyim. Ödül olmalı. Hayatta böyle değil mi zaten? Karşılıksız hiç bir şey olmuyor. 
Çocuk yaptığı şeylerin sorumluluğunu yaşamalı. "Ben böyle yaparsam şöyle sonuçları oluyor" diyebilmeli. Hayat böyle öğretilir çünkü. Beni ailem korumacı büyütmüş. Çok şımartmış. Ailemden ayrılıp ilk defa yalnız kaldığımda bu yüzden çok bocalamıştım. Her şeyi benim yerime düşünmüşler mesela. Hiç bir şeyi düşünmek zorunda kalmamışım. Ne istersem almışlar ve bu yüzden malın ve ya paranın değerini anlayamamışım. Evde öğrenmeyince sonrasında öğrenmek hem çok acı hem de maliyetli oluyor. Çalışmaya başlayıp kendi param olduğunda bile kredi kartlarımı ödeyemediğimde "baba para " derdim. Zavallı babacığım da ne yapar eder öderdi borçlarımı. Aslında ödemesemiydi daha iyiydi bilmiyorum. Belki zor durumda kalır para harcamayı öğrenirdim. Birisine yardım ettiğinizde o kişinin o olaydan alacağı dersi öğrenmesine engel oluyorsunuz. Yardım etmek böyle zamanlarda karşındakine zarar vermek oluyor. Hayat o dersi ona öğretene kadar durmadan aynı şeyleri yaşatıyor ve belki çok daha kötü şekilde öğretiyor. Çocuğumuza da yaptığımız bu oluyor malesef. Yani onun iyiliğini düşündüğümüzü sandığımızda bilmeden gelişimine engel oluyoruz. 
Yani almayın kardeşim çocuklara her istediklerini. Hayır diyebilin. Onun için, onun iyiliği için.
Sevgiler.... 

1 yorum:

  1. Kesinlikle katılıyorum. Özellikle de etrafımdaki ailelerin şımarık çocuklarını gördükçe...
    Bir çocuğa hayır demeyi bilmek gerekli. Dediğiniz gibi çocuk sabretmeyi, hak etmeyi öğrenmeli. Aksi taktirde doyumsuz ve hiçbir şeyle mutlu olmayı bilmeyen çocuklar yetişiyor malesef.

    YanıtlaSil

Blogger tarafından desteklenmektedir.