Annelik Anılarım


yaramaz çocuk karikatür ile ilgili görsel sonucu
Bir gün unutmaktan korktuğum için buraya yazmak istiyorum. Ayrıca kendimce yaşadığım aydınlanmalarım belki başka annelere faydalı olur.
İlk söylemek istediğim şey ; Anne ne kadar rahatsa çocuğu da o kadar rahat olur arkadaş , iki iki dört kadar kesin:)))
Çocuklarımın bebekliklerinden beri rahat bir anne olamadığından ötürü onların da rahat olmadıklarını büyüdüklerinde fark ettim:) Siz erken fark edin sevgili yeni anneler. Şöyle ki; uyumayı çok sevdiğimden bebeğimin uyumamasından çok korkardım ve özellikle ilk bebeğim uyumayan bir çocuktu, neden acaba? :))))
Mesela kuzenim bir akşam benim Arda'yı uyutmak için çabalamalarımı görünce  bana dedi ki; "napıyorsuuuun?" baktım ve "görmüyor musun uyumayan bir bebeğim var, onu uyutmaya çalışıyorum, uyusun ki rahat rahat sohbet edebilelim" o da  bana "çekil şuradan" diyerek bebeği kucağına aldı, bacaklarında sallamaya başladı. Ondan önce 1 saat ben sallamıştım zaten ve "uyusa da bir an önce kuzenimle sohbet etsem" diye düşünüyor, uyumadıkça da gerim gerim geriliyordum ve oğlum bu gerginliği hissediyor daha çok direniyordu uyumaya:))) Zincirleme olaylar:))) Ama tabi o sıralar ben bunun farkında değildim. Kuzenim 10 dakika sonra oğlumu uyutmuştu. Ama dikkatimi çeken şey onun sakinliğiydi, yani onun enerjisi geçmişti bebeğe ve hemen rahatlayıp uyumuştu. Yani "düşüncelerimiz bir enerjidir, çevremizdekiler hisseder" kişisel gelişim cümlesi doğruymuş, anlamış oldum:))))
yaramaz çocuk karikatür ile ilgili görsel sonucu
Çocuklar uyumayınca çok hırçın olurlar. Benimkilerde uyumayınca hırçın olurlar, ağlarlardı.
İlk çocuğumda yeme problemi de vardı. O zamanlar derdim ki "Arda benim "ne olur ye" diyen bakışlarımı seviyor o yüzden yemiyor. Gerçekten de her çocuğu olmayan insan gibi çocuğum yokken "asla arkasından yemekle dolaşmayacağım" derdim. Ama yaptım. Neyi asla yapmam dediysem yapmak durumunda kaldım. Ahhh şimdiki aklım olsa:)))
Mesela oyalansın diye eline gofret verirdim öğün aralarında. Sonra da çocuk öğünlerde yemek yemezdi, gofret iştahını kapatırdı çünkü.
Geçenlerde bir yazı okudum orada ki bir cümle diyordu ki "çocuklar insana çok şey öğretir, insanın çocuğu olduğunda çok gelişir". Çok hak verdim. Çocuklarımdan çok şey öğrendiğimi düşündüm.
Aslında her şeyi kontrol edeceğim diye kendimizi yıpratmanın pek bir anlamı yokmuş, zaten de edemiyor sadece kendimizi hırpalıyormuşuz. Yani daha sakin bir anne olabilmek çocuk için de kendimiz için de yeterliymiş.
İnsan her yaşta, herkesten bir şeyler öğreniyor. İkinci çocuğumda daha rahattım ve o daha rahat büyüdü.
Yani demem o ki rahat olun sevgili yeni anneler:)


6 yorum:

  1. Benim kucağımda her bebek uyurdu. Yorgun annelerden alıp uyuttuğum çok olmuştur . Dediğin gibi anında anne enerjisini alıyor çocuklar.İkinci çocuklar her daha rahat büyüyorlar :D

    YanıtlaSil
  2. Ne güzel tespitler ve yeni annelere öneriler.Bu arada anne bloglarının çoğu sanki kapattılar bloglarını. Üzülüyorum Kadriye kızım. Benim torunumdan çok çektik biz kızımla. Ona saatlerce masal anlatırdım, ben uyurdum, hâlâ "hadi,hadi" diye bacaklarımı sarsardı. Bazen sakinlik de işe yaramıyor.Her çocuk değişik kızım. Sevgilerimle :)

    YanıtlaSil
  3. Çok güzel öneriler bunlar, yarın birgün bize de lazım olur belki. :)

    YanıtlaSil
  4. Merhabalar Kadriyecim,gerçekten annelik hem çok güzel hemde çok zor bir iş...bende 3 çocuk büyüttüm , 2 kızım evlendi,oğlumda 10 yaşında...anneliğin tadına 3. çocukta vardım diyebilirim,çünkü 2 kızımıda çok genç yaşta büyüttüğüm için ve araları da az olduğu için çalışan bir anne olarak zorlanmıştım...oğlumdada rahatlığa çok alıştığım için zorlandım...annelik ömür boyu süren bir meslek her yaşta onların arkasında durmak zorundasınız...şimdi torunum var 7 aylık ve süper hareketli bir bebek...annesini çok uğraştırıyor,bir saniye bırakamıyor ....tüm annelere kolay gelsin,sevgiler

    YanıtlaSil
  5. Ben ikiz annesi olarak şunu tespit ettim ki; her çocuğun huyu ayrı.Hiç kendinizde bir eksiklik aramayın. Oğlum salla salla uyumazken, kızım kendi yatağında nazlanmadan uyurdu.Bir tanesi aşırı yemek seçerken, diğeri herşeyin tadına bakardı gibi, gibi örneklerim çoktur.Aynı evde aynı kişilerle büyüdükleri halde huyları doğuştan farklıydı. Hala da karakterleri benzemez birbirine.Anne olarak etkilediğimiz şeyler mutlaka oluyordur, ama esas bir karakterleri var her çocuğun apayrı.Neyse odurlar,o şekilde davranırlar.Kendimizi hiç germiyelim biz anneler.Yeterki mutlu ve sağlıklı çocuklar olsunlar.

    YanıtlaSil
  6. Ilk oglumda ben de cok acemiydim sonradan ögreniyor insan 😂😂😂

    YanıtlaSil

Blogger tarafından desteklenmektedir.