Geçenlerde bir filmde duyduğum cümle çok ilgimi çekti. “Kendileri mutsuz olan insanların tek mutlu olma yolları başkalarını mutsuz etmektir”. 

Birisi size “bugün kötü görünüyorsun” diyorsa kendisinin kötü göründüğünü düşünüp size yansıtıyordur yani meselenin sizinle ilgisi yoktur çoğu zaman . Ya da canınızı sıkmak için çabalıyorsa kendi içindeki kavgayı dışarı taşırıyordur yine sizinle ilgisi yoktur üzerinize alınmayın . Aslında genel olarak insanların davranışları sizinle ilgili değildir kendileriyle ilgilidir. 

Bunu idrak ettiğinizde çok rahatlıyorsunuz. Tam olarak anladığınızda “benimle ilgisi yok , kendi içinde ki huzursuzluğu “  diye bakabiliyorsunuz olaylara . 

Kitabımın adı gibi aslında “kimse sana karşı değil herkes kendinden yana” 

.

.

.

#bizkimizkadınız #kimsesanakarşıdeğil #farkındalık #özşefkat #huzur 

Bir mutluluk araştırmasında insanları 3 gruba ayırmışlar. Bitinci gruba 10000 tl vermişler (miktarı ve cinsi atıyorum çünkü konunun ana fikri değil) ve demişler ki “bu parayı bugün akşama kadar dilediğiniz gibi sadece kendiniz için harcayın , başka birisi için 1 kuruş bile harcayanazsınız” . 2. Gruba “ bu paranın yarısını kendiniz için yarısını başkaları için harcayın” demişler ve 3. Gruptakilere de “bu paranın hepsini başkaları için harcayacaksınız , bir kuruş bile kendinize harcayanazsınız” Günün sonunda 3 grubun mutluluk oranlarını ölçmüşler ve parayı başkaları için harcayan 3. Grubun mutluluk düzeyi en yüksek , sadece kendisi için harcayan grubun mutluluk düzeyi en düşük çıkmış . 

Vermek mutluluktur diyebilir miyiz o zaman? Ne dersiniz? 

Hep söylenilen bir söz var “anne iyiyse çocuklar da  iyi olur “ “ Kadın mutluysa çocuklar da , eşi de mutlu olur” .

Peki annelerin mutluluğu sadece onların sorumluluğu mudur? Annenin şartları bu durumu etkilemez mi? Kendini güvende hissetmeyen bir anne mutlu olabilir mi? Her yaptığı eleştirilen , yemek, bulaşık , çamaşır , temizlik işleriyle ilgilenmek zorunda olan, bütün gün çocukla tek başına ilgilenmek zorunda kalan anneler mi sorumludur sadece . 

Annelerin şartlarının iyileştirilmesi gerekir ki iyi olabilsinler. Yakın çevresinden, özellikle küçük çocuğu olan anneler destek alabilmeli ki kendi duygularını düzenleyebilsin. 

Siz ne düşünüyorsunuz?

.

.

.

8-5 çalıştığım dönemlerde iş yerinde öğle arası bazen uyku bastırırdı. Kolumu masaya koyar uyurdum. Ama ne güzel bir uyku olurdu o 😂 kolum uyuşur , boynum tutulurdu😂😂 hele ramazanda o uykunun tadından yenmezdi 😂 işte yine böyle bir gün o şekil uyumuşum iş arkadaşım Fatoş girmiş odaya , yani adlında öğlen arası bitmiş demek oluyor bu. Bana seslendi “ hadi kalk mesai başladı” dedi. Ben de gözümü zor açarken “tamam uyandım gibi bir şeyler geveledim. O zaman Fatoş defi ki “sen de ne seviyorsun böyle perişan uykuyu “ “perişan uyku mu?” O da ne demek?” dedim . “İşte böyle konforsuz , ama engellenemez bir şekilde çöktüğü için içinde bulunduğun koşulları önemsemeden uyumak” dedi. Çok hoşuma gitti bu “perişan uyku” tanımı. 

Hepimiz yaşamışızdır televizyonun karşısında neredeyse yarı oturur pozisyonda oramız buramız tutulur bir şekilde uyuyakalırız ama kalkıp yatağımıza gidince o uykudan eser kalmaz . Uyuyamayıp yatakta döner dururuz.

Belki de çok pahalı yataklar ya da aşırı konfor gerekmiyordur iyi bir uyku için. Rahat bir kafa ve vücudumuzun bioritmine uymak yeterlidir . Ne dersiniz?