Cebimdeki Yabancı Filmi

Geçen cumartesi akşamı Cebimdeki Yabancı filmine gittik. Fragmanını izlemiştim ve konusu çok ilginç gelmişti. Filmi de çok beğendim. Aslında film tek mekanda geçiyor neredeyse, ama sıkıcı değil. Film yemek masasında geçiyor ve yemeklerde bir nevi oyuncu sanki. Öyle güzel ki yemekler tokken bile acıkabilirsiniz. 

Filmin konusu; Çocukluktan beri arkadaş olan 4 erkek ve eşleri bir akşam yemeğinde buluşuyorlar ve bir oyun oynamaya karar veriyorlar. Cep telefonlarını herkes masaya bırakacak , gelen bütün mesajlar sesli okunacak, gelen tüm telefonlarla hoparlörden konuşulacak, herkes duyacak. İçlerinden birinin "benim için sorun yok, saklayacak bir şeyim yok benim" diyerek meydan okuması ve diğerlerini saklayacak şeyleri var diye itham ederek kışkırtmasıyla herkes oyuna katılıyor. Katılıyor ve işte burada işler karışmaya başlıyor. Herkesin kirli çamaşırları bir bir dökülmeye başlıyor. Ortam acayip geriliyor. Bir mesaj geliyor birine ya da bir arama sonrasında bütün gözler ona dönüp açıklama bekliyorlar. Eşi sıkıştırıyor, hatta ayrılma aşamasına geliyorlar. 

Benim yorumuma gelince filmin uyarlama olmasına çok bozuldum öncelikle. Böyle konuları Türkler düşünemiyor mu arkadaş, niye her şeyimiz uyarlama? Belki düşünüyorlar ama iş yapmaz korkusuyla filmi çekecek adam bulamıyorlar sanırım.  Hazır çekilmiş, gişe yapmış film , hiç riske girmeden kazanç demek tabi. 

Oyuncuların hepsinin çok başarılı olduğunu düşündüm. Film dar alanda geçiyor ve yüz ifadeleri, mimikler bu yüzden çok önem kazanıyor ve hakkını vermişler kesinlikle. 

"Filmdeki oyunu gerçek hayatta da oynasak kaç çift evli kalır?"  merak etmeden edemedim film boyunca. İnsanlar neden boşanmazlar ki madem sıkılmışlar, ya da sevmiyorlar artık eşlerini. Ama alışkanlıklar işte öyle güçlü ki bilinmeyen korkutuyor onları sanırım. Ya da aslında sadece macera arıyorlar. Bilinmez. İnsanoğlu işte.

Cep telefonlarını "cebimdeki yabancı , her şeyimi bilen yabancı" diye tanımlamışlar filmde. Öyle gerçekten de. Her şeyimiz onun içinde. Bizim kara kutumuz. Şahsen bu oyunu ben kabul etmezdim diye düşündüm. Kimse etmemeli bence. İyi tanıdığımı düşündüğüm insanların kirli çamaşırlarını bilmek istemezdim. Bana gösterdiği kadarıyla, hissettirdiği kadarıyla yeter bana. Yani bilmem gerekmeyen bir bilgiyi niye öğrenip ilişkimizi sorgulayayım ki. Gereksiz bence. 

Film yine de insanı geriyor, sorgulattırıyor ve düşünmeye sevk ediyor. Bu açılardan izlenmesi gerekli ve ayrıca da çok keyifli. Tavsiye olunur.