Konuşmadan Önce Düşün

Konuşmadan önce düşünüyor muyuz? Ne söyleyeceğimizi düşünüyoruz elbette ama sözümüzün nereye gideceğini , birisine faydası olmasını geçtim zarar verip vermeyeceğini düşünüyor muyuz? Düşünmüyoruz ki bu kadar çok yanlış anlama var, iletişim kazası var.

Bir bilgeye sormuşlar "bir insanın akıllı olup olmadığını nereden anlarsın?" "konuşmasından" demiş. "Ya hiç konuşmazsa" demişler, "o kadar akıllı insan yoktur" demiş.

Bir insan konuşurken eğer alt yazıları okuyabilirseniz kişiliğini, önem verdiği şeyleri, korktuklarını anlayabilirsiniz. Babam "bir insanın hangi yönde eksiği varsa hep onu anlatır" derdi. Yani odaklandığımız, önem verdiğimiz neyse ondan bahsederiz. Bu insan doğası gereği böyledir.

Yıllar önce "kendime 60 yaşından sonra açılmak üzere bir mektup yazacağım" diye düşünürdüm. Böyle bir projem vardı. Kendime ilk tavsiyem de "çok konuşma" olacaktı. Yazmadım mektup henüz ama neden "çok konuşma" diyeceğimi hatırladım.

Hepimiz konuşmayı düşünmekten karşımızdakini dinlemiyoruz bile. Herkesin konuştuğu ama kimsenin birbirini duymadığı bir ortam oluyor böyle olunca. Oysa ki iletişim paylaşmak, birbirimize bir şeyler iletmek, almak-vermek değil mi?

 Birbirimizle gerçekten ilgilensek birbirimizi dinleriz aslında ama ilgilenmiyoruz galiba. Ama şu da bir gerçek ki sen insanları önemsemez dinlemezsen onlarda seni dinlemez. Yani konuşmadan önce düşünmek en iyisi, öyle değil mi?